Uprawa żyta ozimego – podstawowe zasady

Żyto należy do najpopularniejszych gatunków zbóż uprawianych w Polsce. Nadaje się do uprawy na słabych glebach, klasy IV, V i VI, jest odporne na suszę i niskie temperatury. Ma szerokie zastosowanie, jest wykorzystywane do produkcji mąki, alkoholu oraz paszy dla zwierząt. Polska jest jednym z najważniejszych eksporterów żyta ozimego na świecie. Jak wygląda agrotechnika uprawy żyta ozimego? Co warto o niej wiedzieć?

Agrotechnika uprawy żyta ozimego

Żyto ozime jest łatwe w uprawie, ma małe wymagania cieplne i glebowe, a tym samym nie wymaga dużych nakładów finansowych. Może być uprawiane na terenach zagrożonych suszą, ponieważ ma doskonale rozwinięty system korzeniowy. Do uprawy żyta może przeznaczyć najsłabsze gleby, które nie nadają się do uprawy innych zbóż. Mimo że żyto lubi gleby kwaśne, to warto zwrócić uwagę na pH, które nie powinno być mniejsze niż 4. Zbyt kwaśna gleba może powodować zniekształcenie systemu korzeniowego oraz przyczyniać się do niedoboru magnezu. Dobrym sposobem na zwiększenie zbiorów żyta są przedplony. Najbardziej odpowiednie do żyta ozimego przedplony to: rośliny strączkowe, wczesne ziemniaki, a także owies i jęczmień. Najgorszy przedplon stanowią  zboża ozime, które długo pozostają na polu. Więcej na ten temat można przeczytać na stronie agrowies.pl/agrotechnika-uprawy-zyta-ozimego/.

Uprawa żyta – ważne terminy

Żyto najlepiej siać na odleżałej glebie, która zapewnia dobre kiełkowanie oraz równomierny siew. Termin siewu żyta powinien być uzależniony od regionu kraju. Przeprowadzony zbyt późno powoduje skrócenie okresu wegetacji. Na zachodzie i w regionie południowo-zachodnim najlepszy termin siewu to okres od 20 do 30 września, a na terenach przedgórskich od 15 do 25 września. Opóźnienie terminu siewu żyta o 10 dni wymaga zwiększenia o 10 proc. obsady i wysiewu. Optymalna temperatura siewu to 10–14°C, zaś temperatura w okresie wegetacji powinna wynosić 8-9°C. Gęstość siewu zależy od jakości gleby, zazwyczaj wynosi od 300 do 400 roślin na 1m2. Zboże powinno wysiewać się płytko, ok. 2‒3 cm, w rozstawie rzędów 14 cm. Zbiór żyta odbywa się na przełomie lipca i sierpnia.

Nawożenie żyta ozimego

W uprawie żyta ozimego nie można zapomnieć o zastosowaniu odpowiedniego nawożenia. Najczęściej, w związku z uprawą żyta na glebach lekkich, trzeba zadbać o uzupełnienie niedoborów składników pokarmowych, przede wszystkim azotu. Zalecane jest również zastosowanie nawozów z fosforem i potasem, które mają wpływ na obfite plony. Dobrym rozwiązaniem są również nawozy kompleksowe, które można stosować pod orkę siewną lub uprawki przedsiewne.  W uprawie żyta nie można również zapomnieć o ochronie chemicznej, pomagającej zwalczyć chwasty dwuliścienne, a także miotłę zbożową i mszyce. Zagrożeniem może być również zgorzel podstawy źdźbła, rdza brunatna i rizoktonioza. Warto stosować preparaty łączące w sobie różne substancje aktywne, o różnych mechanizmach działania.

Żyto ozime nie jest trudne w uprawie, ma małe wymagania, ale do uzyskania obfitych plonów należy pamiętać o nawożeniu i odpowiednich terminach wysiewu.